Financieel Dagblad 9 februari
Hoe gaat het toch met de ‘Duurzame Ontwikkelingsdoelen’? In 2015 besloten alle landen van de Verenigde Naties dat voor 2030 een einde zou komen aan 169 wereldwijde problemen, samengepakt in 17 doelen. Die 169 varieerden van honger en malaria, tot verkeersdoden en luchtverontreiniging. Aangejaagd door deze SDG’s -Sustainable Development Goals- moesten een aantal van die problemen al in 2020 zijn opgelost; bij de meesten moesten de resultaten al goed zichtbaar zijn. Zo diende in 2020 het aantal doden en gewonden in het verkeer wereldwijd te zijn gehalveerd. Ook mocht het aantal kinderen met overgewicht niet zijn toegenomen. Bovendien zouden we op koers moeten liggen om malaria in 2030 volledig uit te bannen.
En nu ís het 2020 en de meeste resultaten stemmen somber. Ja, op de meeste doelen wordt vooruitgang geboekt, maar het ziet er niet naar uit dat we hen in 2030 halen. We liggen in de verste verte niet op schema bij moedersterfte, tuberculose en malaria, toegang tot anticonceptie, toegang tot kleuter- en basisschool, ondervoeding, geweld tegen vrouwen, toegang tot sanitaire voorzieningen en luchtvervuiling. Zowel honger als het aantal kinderen met overgewicht zijn zelfs toegenomen. En in plaats van te halveren, steeg het aantal verkeersdoden van 1,25 miljoen in 2015 naar 1,35 miljoen in 2019.
Cynisme is me doorgaans vreemd, maar de Duurzame Ontwikkelingsdoelen waren geen goed plan. Activistisch tot in de haarvaten, utopisch tot in het kwadraat. Ook in 2015 konden we al weten dat het halen van 169 hooggegrepen subdoelen een onmogelijke opgave was. Ontwikkeling is een evolutionair proces. En wanneer je al doelen stelt, dan moet er op zijn minst een kans zijn om ze te bereiken.
Wat het er niet beter op maakt, is dat we ons massaal lijken af te wenden van de grote en concrete problemen van dít moment. Van honger, extreme armoede en kindersterfte. We zijn teveel gericht op dat grote toekómstige probleem: klimaatverandering. Zelfs twintig procent van het wereldwijde budget voor ontwikkelingssamenwerking gaat nu naar milieumaatregelen. Vijf jaar na het afkondigen van de SDG’s moeten ze weer naar de tekentafel. Het wordt hoogste tijd om die 169 SDG’s terug te snijden tot, bijvoorbeeld, 10. En daar dan ook voor te gaan.