Financieel Dagblad 2 februari 2020
In deze column berichtte ik al eerder over het teruglopend aantal klimaatslachtoffers. Het aantal doden als gevolg van ‘klimaat-gerelateerd weer’ daalde in de afgelopen honderd jaar van ruwweg een half miljoen per jaar naar minder dan tienduizend. Verrekend met de bevolkingsgroei is dat een afname van 98 procent.
Dat staat haaks op onze intuïtie. Het klimaat verandert toch? En dat betekent toch méér ellende. Nou nee. Van de vier apocalyptische ruiters van de klimaatverandering gaat er maar één in galop. En dat zijn hittegolven. Bij de andere drie -overstromingen, stormen en droogte- is van een toename maar weinig te merken. Bovendien, en veel belangrijker nog, weten wij ons alsmaar beter te beschermen tegen de nukken van het klimaat. We hebben hogere dijken, sterkere huizen, betere early warningsystems, snellere vluchtwegen, meer airconditioners en beter opgeleide hulpverleners.
Nu mag het aantal klimaatslachtoffers wel zijn teruggelopen, dat kan natuurlijk niet gelden voor de materiele schade die het klimaat veroorzaakt. Omdat we alsmaar rijker worden, hebben we ook meer bezittingen. Van caravans en boten tot siertuinen en vakantiehuizen. Eén stevige winterstorm of forse hagelbui in de zomer, en de verzekeringsmaatschappijen draaien overuren.
Nu is ook hier goed nieuws te melden. Niet alleen het aantal en het percentage klimaatslachtoffers neemt af, dat doet ook de materiele schade. Dat blijkt uit twee recente publicaties: een in het gerenommeerde tijdschrift The Lancet en een van de Duitse verzekeraar Munich Re. Zij laten zien dat de schade aan onze bezittingen óók afneemt. Althans: over de afgelopen dertig jaar en als percentage van ons BNP. En wat nog beter nieuws is: die schade nam het snelst af in de meest kwetsbare landen, in de zogenaamde ‘low income’ en ‘lower middle income countries’. Niet alleen wij, de rijksten, weten ons steeds beter te beschermen tegen het klimaat, dat doen, gelukkig, nu ook de armsten.
Beide fantastische ontwikkelingen -afnemende lijfelijke én afnemende materiele schade, ondanks een veranderende klimaat- werpen een heel belangrijke vraag op. Moeten we niet wat minder kijken naar voorspellingen van klimatologen en wat meer naar de inspanningen van gewone mensen?