Portret Brabants Dagblad: Met een sigaar op ’t plat dak in de ondergaande zon.

Date: 23 november 2013

cigar-smoking-old-lady
BRABANTS DAGBLAD over ‘De Stad Van’ Wereldpodium hoofdredacteur Ralf Bodelier

Dan zit ik het liefst op ons plat dak met een sigaar en de ondergaande zon over Groeseind

Elke zaterdag op Stadsgezicht de rubriek De Stad Van…  Vandaag Ralf Bodelier, hoofdredacteur van het Wereldpodium, platform voor debat.

[Brabants Dagblad, 23 november 2013]

Café
De Plaats. Zonder opsmuk, ontspannen en met chocoladeboontjes bij de koffie. Waar vriendelijkheid belangrijker is dan winst. De kroeg waar ik met mijn vrienden afspreek om het leven door te nemen.

Restaurant
Afghaans restaurant Sarban aan de Besterdring. Een restaurant waar het eten bijzonder lekker is en dat werd opgezet door twee sympathieke broers, Ahmad en Wali Alizadah.

Met de rest van hun familie ontvluchtten zij de terreur in Afghanistan. Het gezin van vader Mohammed Alizadah laat ons zien wat vluchtelingen in Nederland kunnen betekenen. Alle kinderen Alizadah spreken vloeiend Nederlands, studeren, startten ondernemingen en werken zich een slag in de rondte. Jongste dochter Layla Alizadah schrijft naast haar studie International Business en haar baan bij bakkerij Van Iersel nu aan een roman. Ik verwacht daar veel van.

Snack
Mag het ook lunch zijn? Vandaag nog ga ik lunchen bij ‘Culinair bij Caatje’ aan de Koestraat. Al was het maar omdat dit nieuwe restaurantje er zo gezellig uitziet.

Kunst
Sinds mijn vroegste jeugd ben ik bezeten van muziek, van Gregoriaans tot, pak ‘m beet,  Gregory Isaacs. Maar nooit maakte een nieuwe plaat zo’n verpletterende indruk op me dan Doka Bonga van Vaalbleek, dat legendarische Tilburgse orkest van Niko Langenhuijsen.

23

Toen ik die plaat in 1983 voor het eerst hoorde, stond ik als aan de grond genageld. Hoe was het in hemelsnaam mogelijk om zo´n adembenemende muziek te maken? Sindsdien koop ik alles van Paul van Kemenade, ooit saxofonist bij Vaalbleek. Prachtig. Net als het glaswerk van Marc Mulders trouwens. Op een of andere manier horen Mulders en Van Kemenade bij elkaar.

Natuur
Het noordelijke Wilhelminakanaal bij nacht. Dat zwarte stille water, de silhouetten van bomen, het verlichte raampje van een schip voor anker ten hoogte van de Petrus Loosjesstraat.

Op de schop
Laat maar staan wat er nu staat. Niet omdat het zo fraai is allemaal, maar omdat het er maar zelden mooier op wordt. Ik zou het Pieter Vreedeplein best weer in willen ruimen voor die oude parkeerplaats met zijn kroegen en platanen.

Winkel
De Lidl aan de Bosscheweg. Omdat daar zoveel Polen inkopen doen. Al sinds de jaren ’80 is Polen mijn favoriete Europese land. En dat heeft veel te maken met de werklust, het ondernemerschap en de bescheiden, ja beschaafde omgangsvormen van haar bewoners. Ik geniet ervan om hen in de Lidl te zien en te horen. Soms doe ik dan mijn ogen dicht en waan me even in Częstochowa.

Beste herinnering
Ach, gewoon, die van vanochtend. Naar kantoor van het Wereldpodium met een zoen van mijn vrouw Mirjam, een knuffel van mijn dochter Emma en het onbehouwen maar goed bedoelde ‘Yeuw’ en ‘Alleey’ van mijn zoon David.

Verdriet
In september 2011 werd op de Kwaadeindstraat de 15 jarige Robin Verheijden door een vrachtwagen doodgereden. Ik kende het meisje of haar ouders niet, maar wanneer ik langs de lantarenpaal fiets met daarop de foto van Robin, schiet telkens weer een brok in mijn keel.

standbeeld1Borrelen met
Ik twijfel tussen Hans Smolders en de Kruikenzeiker op de Nieuwlandstraat. De Kruikenzeiker omdat hij me uit de eerste hand over het 18e en 19e eeuwse Tilburg zou kunnen vertellen.
En Hans omdat ik zijn boosheid maar niet begrijp. Sinds ik het Wereldpodium leid, kom ik doorlopend  ambtenaren, raadsleden en wethouders tegen. Misschien zie ik het niet, maar ik heb sterk het idee dat het doorgaans erg betrokken, fatsoenlijke en integere mensen zijn. Ja, het zijn mensen die soms fouten maken en die soms politieke besluiten nemen waar ik moeite mee heb. Maar het zijn vooral toch mensen die ervoor zorgen dat we in een fijne stad leven en die daarom veel waardering verdienen.

Ontspanning
die krijg ik vooral thuis, met een krant, koffie en veel muziek. Op zomeravonden zit ik het liefst op ons plat dak met een sigaar en de ondergaande zon over Groeseind.

Eeuwig zonde
De eeuwigheid vind ik lastig te overzien. Maar het is zonde dat er geen veilige fietsverbinding is tussen de Heuvelring en de Tuinstraat, dat het Interpolisgebouw met zo’n lelijke roze tegeltjes werd bekleed, dat Cinecitta al zo lang dicht is en dat de ambtsperiode er binnenkort opzit van de beste nachtburgemeester van Nederland, onze onvolprezen Godelieve Engbersen.

Tilburg
Is de stad waar één op de zeven inwoners een niet-westerse achtergrond heeft. En het is de stad waar Roy Donders geen verschil maakt tussen oude Tilburgers, ‘kampvolk’, zijn Turkse buurvrouw en zijn Marokkaanse coupeuse. Tilburg is de betrokken stad van Peerke Donders, de Zusters van Liefde, de Quiet500 en van Mundial. Tilburg is de stad die een Wereldpodium verdient.

Leave a Reply

Time limit is exhausted. Please reload CAPTCHA.

single.php