Afrika wordt snel gezonder. De ebola-epidemie bevestigt ons beeld van een dramatisch Afrika. Toch worden Afrikanen steeds gezonder, stijgt de levensverwachting fors en daalt het aantal dodelijke ziektes. Tijd voor een nieuw verhaal. (Ralf Bodelier, de Groene Amsterdammer)
IN GUINEE EN SIERRA LEONE is de ebola-epidemie nog niet voorbij. En wat we ervan zien, past perfect in ons idee van Afrika. Alom doodzieke en stervende mensen, tragisch achtergelaten langs de modderige straten van Freetown. Eerder al zagen we een even bange als onnozele bevolking, die maar doorging met het wassen van lijken en affakkelen van gezondheidsklinieken. En we hoorden over een volstrekt falende Wereldgezondheidsorganisatie, die pas in actie kwam toen de epidemie al niet meer te beheersen viel.
Vanaf onze driezitsbank zagen we het gebeuren en we voelden met de slachtoffers mee. Het zal je maar overkomen. Je wordt geboren in zo’n getto als Westpoint, Sierra Leone. Je hebt geen opleiding, een minuscuul inkomen en zo goed als geen kans om iets van je leven te maken. En dan komt er zo’n vreselijke epidemie overheen.
Maar we voelden niet alleen met de slachtoffers mee, we dachten er ook van alles bij. Hoe was het in godsnaam mogelijk dat er nooit iets veranderde in sub-Sahara-Afrika? Dat er zo’n rechte lijn liep tussen, pak ’m beet, de hongersnood in Ethiopië in 1985 en deze ramp, op de kop af dertig jaar later. En wat gebeurde er in al die tijd met het vele ontwikkelingsgeld bestemd voor ziekenhuizen, opleidingen van artsen en vaccinaties? Met die honderden miljarden die naar het Zuiden stroomden, bedoeld om drama’s als ebola voorgoed onmogelijk te maken?
Lees verder op de betaalsite van de Groene Amsterdammer