Ralf Bodelier, Financieele Dagblad, 7 november 2021
Mag ik iedereen aanraden om dit jaargetijde door Beieren te wandelen? ’s Ochtends ligt de Donau in de mist, net als de bergen rondom. Vervolgens breekt de zon door en baadt dit deel van Duitsland in een gouden herfst.
Een speciale attractie, hoe bescheiden ook, zijn de vele fruitbomen die langs de landwegen staan. Ooit werden ze geplant met als doel ervan te oogsten, maar nu ligt het gras onder de bomen bezaaid met halfrotte vruchten. Meerdere keren per dag trek ik een appel of enkele pruimen van zo’n boom. De appels zijn wat klein van stuk. En wanneer ik erin bijt, lijken ze harder dan normaal. Maar ze smaken prima. Stevig, fris en sappig. Al moet ik er wel nog even met mijn zakmes overheen. Want in de meesten zit een worm en de schil zit vol harde plekken. Snij je die weg, dan hoef je in de supermarkt geen fruit meer te kopen.
Mijn sprokkelfruit is biologisch zoals biologisch ooit bedoeld was. Er komt geen korrel kunstmest en geen spat pesticide meer aan te pas. Biologischer als het vergeten fruit langs Beierse landwegen vind je nergens. En biologisch is populair in Beieren. Het land kent ongeveer 11.000 biologische boerderijen die hun producten verbouwen op ongeveer twaalf procent van de Beierse landbouwgrond. Daarmee is Beieren de belangrijkste toeleverancier van ÖkoLaden -biologische winkels- in Duitsland. Dertig procent van alle Duitse Öko-boerderijen staat in Beieren.
Aan de straatkant hangt het fruit dus voor het grijpen. Wat niet geplukt wordt, rot weg. En nu vraag ik me af waarom de Beier niet met een paar emmers naar zo’n boom wandelt om voor enkele maanden in te slaan. Blijkbaar doet hij dat niet. Want de gewone supermarkten liggen vol met appels, peren en pruimen uit de reguliere landbouw. In de Edeka sta ik voor zo’n schap met fruit en bekijk de koopwaar wat beter.
Ik begin iets te vermoeden. Deze appels, van de zoetgeurige Fuji tot de lichtzure Ingrid Marie: ze zijn veel groter en dikker dan de appels die ik langs de weg pluk. Op de schil zitten geen vlekjes en nergens zijn ze wormstekig. Ze glanzen en zijn perfect rond. Dat krijg je wanneer je ze doorontwikkelt, ze voedt met kunstmest en beschermt met chemicaliën. Biologisch is goed, zo zal de gemiddelde Beier denken. Maar smakelijk is beter.